இது எப்படி வந்தது?

இது Whatsapp-ல் வந்த கணக்கு. இது எப்படி என்று புரிய வில்லை என்றால், தயவு செய்து நன்றாக முயற்சிக்கவும்.

புரிந்தது என்றால், அல்லது நன்றாக முயற்சி செய்தும் முடியவில்லை என்றால் தொடரவும்...

அன்பின் அடித்தளம் புரிதல்

சுயநலமாக இருப்பதோ அல்லது நம்மையே தியாகம் செய்வதோ, நமக்கோ அடுத்தவருக்கோ நிலைத்த நன்மையோ, மகிழ்ச்சியோ தருவதில்லை. இரண்டுமே அறியாமையின், ஈகோவின் வெளிப்பாடே! உண்மையான அன்பு நம் சுய-அன்பிலிருந்து வெளிப்பட வேண்டும். நம்மை முறையாக புரிந்து கொண்டு அக்கறையோடு கவனித்து கொள்ளும் போது, அதே போல் மற்றவர்களையும் முறையாக புரிந்து கொண்டு கவனித்துக் கொள்ளும் தெளிவு வரும். அப்போது பாசம் என்ற பெயரில் நம் ஆசையை, எதிர்ப்பார்ப்பை, தேவையை அடுத்தவரின் மேல் திணிக்க மாட்டோம்; அல்லது பாசம் என்ற பெயரில் நம்மையே தியாகம் செய்ய மாட்டோம். சுய-அன்பிற்கும், சுயநலத்திற்கும் உள்ள வேறுபாட்டை தெளிவாக புரிந்து கொள்ளாதவரை, அது நம் கோடி துயரங்கள்!

அன்பின் ஆழம், வீச்சு, ஆற்றல் மிக அதிகம். ஆனால்...

• உணர்ச்சிவசப்படுவதோ, கவலைப்படுவதோ, அல்லது பரிதாபப்படுவதோ அன்பு அல்ல. அன்பு இருக்கும் இடத்தில் துயரம், பயம் இருப்பதில்லை; துயரம், பயம் இருக்கும் இடத்தில் அன்பு இருப்பதில்லை.

• மற்றவரை நம் உடைமையாக்குவதோ, ஆதிக்கம், அதிகாரம் செலுத்துவதோ அன்பு அல்ல. அது சுதந்திர பறவையை கூண்டில் அடைப்பது போன்றது; தங்க கூண்டு என்றாலும், அது சிறைதான். உண்மையான அன்பு சுதந்திரத்தை தடுப்பதில்லை; ஏனெனில் மகிழ்ச்சியின் அடிப்படை சுதந்திரம்.

• கடமைக்காக, பொறுப்புக்காக செய்வதெல்லாம் உண்மையான அன்பு அல்ல; அதில் அனைவருக்கும் துயரமே மிஞ்சும்!

எதிர்பார்ப்பு எனும் விஷம்

ஒன்றை நாம் எதிர்பார்த்து ஆசைப்படும் போதே அதில் விஷம் சேர்ந்து விடுகின்றது. அது கிடைக்காவிட்டால் துயரம்; கிடைத்தால் திருப்தியின்மையினால் ஏற்படும் ஏமாற்றம். ஒன்றை நாம் எதிர்பார்க்கும் போது, அதை நாம் முழுமையாக, மகிழ்வுடன் அனுபவிக்கவோ, மதிக்கவோ முடியாது. ஆசையை, எதிர்பார்ப்பை திருப்திப்படுத்துவது இயலாத காரியம். எதிர்பார்த்து ஆசைப்படும் அதே கணத்தில், நம் மனம் அதன் தெளிவான நிலையில் இருந்து திட்டங்கள், கனவுகள், நம்பிக்கைகள் என பல துண்டுகளாக சிதறடிக்கப்படுகிறது; அதன் இணக்கம் உடைந்து போகின்றது; அங்கு அமைதிக்கு, மகிழ்ச்சிக்கு இடம் இல்லை.

நாம் மரியாதையை அடுத்தவரிடம் எதிர்பார்க்கும் போதே, நாம் நம் சுய-மரியாதையை இழந்து விடுகின்றோம். அன்பை அடுத்தவரிடம் எதிர்பார்க்கும் போதே, நாம் பிச்சைக்காரனாகி விடுகின்றோம். நம்பிக்கையை அடுத்தவரிடம் எதிர்பார்க்கும் போதே, ஏமாற்றத்தை விதைக்கின்றோம். எதிர்பார்ப்பது சுயநலத்தின், ஈகோவின், அறியாமையின், அவலத்தின் வெளிப்பாடு. கொடுப்பது அன்பின், தெளிவின், மகிழ்வின் வெளிப்பாடு. அன்பு ஒரு உண்மையான அமுதசுரபி; அதை கொடுக்க, கொடுக்க மேலும் வளரும்! எதிர்பார்க்கும் போது, அது வறண்டு போய் அவலமே மிஞ்சும்!